histediysem sebebi vaaa...mış valla...

zaten çok severdim, şimdi daha da çok seviyorum..bu şarkılar canlı canlı bambaşka bir havaya bürünüyormuş, hiç beklemediğim şekilde..şarkıları canlı performansa bu kadar yakışan çok az grup/müzisyen izledim..ve gerçekten hiç ummuyordum bu kadarını..sahnede "entertainers" bekleyen, atraksiyon isteyenler 1-2 bardak su içiversin artık..orada sadece müzik vardı..

daha önceleri asla interpol listemin başlarında yer almayan hands away ve lights tek kelimeyle uçurdu..say hello to the angels'ı bile seviyorum artıkın, heyyo...

türkülerde kıpırdanmadan durup, kayıt yapmak mümkün olmadığından, anca en sakin durabilceem bi tanesini anı olarak kaydedebildim ki, o da aha şudur:

radar & the only one

çifte saksafon beni kanepeden düşürdü yalnız:

      (iyiymiş ayol böyle kendi oyun bahçenin olması, kendi kendinin efendisi olmak; yok tanımdı, yukarıya refere ettindi-etmedindi, bakınız'ının içi dolu muydu-boş muydu, aman götüme girerdi, ah garibim çaylaam benimdi, başlığın mastar mı-master mı bakiiimdi safsataları olmadan, kalıplı kuralların olmadan kafana göre at oynatmak..bi de az yiyip, meynstriim'le haşır neşir olabileydim kim tutardı beni beahh! hahhaha..yok lan yok, şaka..böyle yeraltından, kıyı kıyı takılmaya devam..sebeplenen sebeplensin artık; ben yazdıklarımı enter'ladıktan sonrası tufan...)

the saddest song

bu cansızı:

bu da canlısı:

3 adam+1 bas+1 sax+1 davul: hepsi bu

     hem bir primushead, hem de bir morphineman olarak bu çok özel kayda nasıl olduysa anca bugün denk geldim, tam bir sevindirik oldum..ne güzel bir şey olmalı sen zaten alanında bir ilahken, hayranı olduğun, örnek aldığın adamın ardından onun kalan parçalarıyla bir bütün oluşturup kendi yorumunu yapabilmek..büyüleyici hatta..ve çok dokunaklı...ben ve bengiller için tabii:

orijinali ise:

son dokunuş / saklı ajanda (nası yani?!)

...say something and close the door

break the silence of room

hold your breath, let you through

just for a moment, this is our shelter
dım dıırı dıırı dıırı dıırı dımmm...

 

     o yarıdan sonra peydah olan komik hatta absürt ve fakat o güzelim hüzünlü sesleri çıkarabilen hortumlu enstrümandan ben de alcam bir adet...

the national'cık

ne tini mini, ne mütevazı bir grupsunuz siz be! babylon'da ne güzel adamlardınız öyle be!

finalde nasıl da kodunuz ve de oturttunuzdu be! tam da şöyle bir şekilde: